Kineski jezik je tonski jezik, što znači da će značenje sloga zavisiti od tona. U kineskom postoje četiri tona, i to: PRVI TON (visok i ravan ton), koji se označava horizontalnom crticom iznad samoglasnika, kao u slogovima: „mā“ (mama). DRUGI TON (uzlazni ton), označava se kosom crticom sleva nadesno, kao u slogu: „má“ (konoplja). TREĆI TON (silazno-uzlazni ton), čija je oznaka obrnuti znak za dugosilazni akcenat u srpskom jeziku, prisutan je, recimo u slogu „mǎ“ (konj). ČETVRTI TON (padajući ton), označava se kosom crticom s leva nadesno, kao u slogu „mà“ (psovati, grditi). PETI TON, je neutralni ton. On nema oznaku, a slog u neutralnom tonu čita se nenaglašeno. Primer je rečca „ma“:

TONOVI U KINESKOM FONETSKOM SISTEMU

visoki
srednji
niski
	prvi ton	drugi ton	treći ton	četvrti ton

Autor: prof. dr Jin Xiaolei
Prevod: mr Sara Komosar